اثرات حفاظتی کورکومین بر ضایعات بافتی ناشی از آفلاتوکسین b۱ در بیضه زاده های موش صحرایی قبل و بعد از بلوغ

مقدمه: کورکومین جزء فعال ادویه زردچوبه است و دارای خواص ضد التهابی می باشد. این مطالعه با هدف امکان استفاده از کورکومین در جهت کاهش ضایعات بیضه در ناشی از تماس موشه های مادر با آفلاتوکسین انجام گرفت. مواد و روش­ ها: هفتاد سر موش صحرایی بالغ آبستن سالم نژاد ویستار به هفت گروه کنترل، شاهد و آزمون 1 تا 5 به صورت تصادفی تقسیم شدند. به موش ­های گروه­ های هفت­ گانه به ترتیب سرم فیزیولوژی(با حجم برابر با داروها)، دی متیل سولفوکساید(با حجم برابر با داروها)، آفلاتوکسین b1 25/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم بدن، آفلاتوکسین b1 و کورکومین(25/0 و 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، آفلاتوکسین b1 و کورکومین(25/0 و 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، کورکومین 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و کورکومین 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روزهای  9 تا 11 آبستنی تزریق شد. جهت مطالعه میکروسکوپیک از بیضه زاده­ های موش صحرایی در هفته­ های 1، 4 و 8 نمونه گیری بافتی به عمل آمد. سپس نمونه­ ها در فرمالین تثبیت و پس از انجام مراحل آماده سازی، گسترش ­های بافتی با ضخامت 6 میکرون تهیه و با h&e; رنگ آمیزی شد. یافته های پژوهش: در هفته چهارم و هشتم پس از تولد قطر لوله ­های منی­ ساز، تعداد سلول ­های زایا و ضخامت اپی تلیوم منی ساز در گروه آفلاتوکسین در مقایسه با گروه­ های شاهد و کنترل کاهش نشان داد که این کاهش معنی ­دار نبود. در گروه­ های دریافت کننده کورکومین شاخص ­های مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل و دریافت کننده آفلاتوکسین افزایش معنی داری نشان داد. بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که کورکومین می­تواند با آثار سوء ناشی از آفلاتوکسین b1 مقابله نماید.